Wspólnota Dobrego Pasterza

{nomultithumb}

O   nas

Jesteśmy osobami, których pasją jest pomoc ludziom w trudnej sytuacji życiowej, szczególnie w kryzysie bezdomności i uzależnienia oraz ich rodzinom. Jesteśmy ludźmi, którzy doświadczyli Bożej miłości i uzdrowienia w różnych sferach swojego życia. Stało się to dla nas inspiracją do podjęcia wyzwania jakie niesie ze sobą Ewangelia. Życie we Wspólnocie, dzielenie go z osobami, których sytuacja czeka o nadzieję, oraz głoszenie Ewangelii są próbą odpowiedzi na tę miłość.

Z a ł o ż y c i e l

Założycielem Wspólnoty Dobrego Pasterza jest  o. Ryszard Sierański za zgromadzenia Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej (OMI). Formacja zakonna ukształtowała szczególną wrażliwość na ludzi ubogich, zgodnie z charyzmatem zgromadzenia zawartym w słowach założyciela, św. Eugeniusza: "Głosić Ewangelię ubogim posłał mnie Pan", który potem przekazał założonej przez siebie Wspólnocie.

Jako kleryk doświadczył w swoim życiu obecności i miłości żywego Chrystusa, czego następstwem było przekonanie, że chrześcijaństwo jest czymś więcej niż religią, czy systemem wartości. Jest relacją dwóch osób - Boga i człowieka przezywaną we wspólnocie Kościoła. Święcenia kapłańskie przyjął w 1979 roku. Od samego początku swojej posługi czuł się szczególnie posłany do ludzi będących poza Kościołem.

W 1987 roku przyjechał do Katowic i za zgodą przełożonych rozpoczął posługę w śród ludzi żyjących na ulicy. Krótko później zaczęli się wokół niego gromadzić młodzi ludzie, którzy chcieli się dzielić swoim doświadczeniem Boga z osobami "których życie woła o nadzieję". Z tego grona, w grudniu 1993 r. abp. Damian Zimoń powołał do istnienia Wspólnotę Dobrego Pasterza, jako publiczne stowarzyszenie wiernych Kościoła Katolickiego, oraz swoim dekretem posłał do posługi duszpasterskiej i charytatywnej wśród ludzi ubogich i uzależnionych, głównie młodych. Kilka lat później o. Ryszard dostał zgodę przełożonych na zamieszkanie poza wspólnotą zakonną. Swoją posługę we Wspólnocie Dobrego Pasterza o. Ryszard zakończył w kwietniu 2014 i powrócił do życia zakonnego.

S ł u ż b a

Jako pierwsze i naszym zdaniem najważniejsze, co możemy zaoferować to OBECNOŚĆ, zauważenie człowieka, jego wartości samej w sobie, niezależnie od wyglądu, statusu społecznego, miejsca w życiu, poglądów, wiary, historii czy zdrowia. Nawiązujemy relacje, poznajemy historie na tyle, na ile ktoś sam chce się nią podzielić. A później razem szukamy rozwiązań jak wyjść z trudnej sytuacji życiowej. I co jest najważniejsze, często po kilku rozmowach czy spotkaniach dana osoba dostrzega to, że jest warta powalczenia o własne, lepsze życie i nabiera MOCY aby podjąć tą niełatwą walkę... 

Naszą posługę zaczynaliśmy od wychodzenia na ulice Katowic do ludzi, którzy na nich żyli. Z czasem zrodziła się potrzeba znalezienia miejsca, do którego moglibyśmy te osoby zaprosić by mogły się ogrzać, zjeść posiłek, napić się kawy, otrzymać pomoc medyczną oraz duchową. W 1990 r. władze urzędu miasta użyczyły nam lokal przy ul. Opolskiej 9. Stał się on Punktem Misyjnym i Pomocy Kryzysowej, czyli miejscem do którego potrzebujący mogą przychodzić oraz miejscem, z którego my wychodzimy do nich, w ich środowisko (streetworking).

Z czasem okazało się, że to nie wystarcza. Uzależnieni podejmowali walkę o swoją trzeźwość. Wyjazd do ośrodka leczenia uzależnień prosto z ulicy i środowiska ludzi uzależnionych był trudny. Powrót po leczeniu również, bo skąd wziąć od razu pieniądze na wynajem, jak trwać w trzeźwości kiedy trzeba się zmierzyć z tyloma przeciwnościami? Zaczęliśmy marzyć o domu, bezpiecznym miejscu, w którym te osoby będą mogły nauczyć się życia, czyli tego, czego często nie nauczył ich dom rodzinny, będą mogły trwać w trzeźwości i powoli organizować sobie życie, realizować marzenia, stawać na własnych nogach i wracać do życia w społeczeństwie. W 1995 r. kupiliśmy dom - Dom Życia. Zamieszkali w nim ludzie ze Wspólnoty wraz z potrzebującymi.

Następnie zaczęliśmy się zastanawiać co by tu zrobić, żeby młodzi ludzie nie stawali się bezdomnymi i uzależnionymi. W 2002 r. władze miasta użyczyły nam drugi lokal, tym razem w dzielnicy Załęże, klub, który nazwaliśmy „Wysoki Zamek” (dziś klubokawiarnia), bo wysokie zamki były kiedyś miejscami, w których w czasie napaści mogli znaleźć schronienie bezbronni. Postanowiliśmy dać młodym alternatywę, miejsce bez używek, w którym będą mogli rozwijać swoje pasje, uczyć się, poznawać ciekawych, sławnych ludzi, imprezować na trzeźwo.

Z czasem zastanawialiśmy się jak wrócić do posługi na ulicy, ponieważ służba w naszych domach i potrzeby tych, którzy przychodzili po pomoc, tak nas pochłonęły, że zaniedbaliśmy streetworking. Marta Pałasz, która była wtedy we Wspólnocie i odpowiadała za prowadzenie Punktu Misyjnego zaproponowała by wziąć przykład z Krakowa, z Zupy na Plantach i stworzyć coś podobnego w Katowicach. I tak od 2016 r. istnieje Zupa w Kato, inicjatywa dzięki której co czwartek gotujemy zupę w Wysokim Zamku, a potem tworzymy przestrzeń do spotkania, rozmowy i dania nadziei ubogim na Placu Przyjaciół z Miszkolca, częstując ich przy tym gorącą zupą.

W 2020 r. nasza wolontariuszka Asia widząc jak trudno jest ubogim wygrać walkę ze swoimi uzależnieniami zaproponowała by wspierać ich modlitwą. Tak powstała inicjatywa Dłoń Modlitwy. Opiera się ona o zasadę działania margaretek, czyli za jednego ubogiego znanego z imienia modli się 7 osób, raz w tygodniu jedna osoba.

bezpiecznego miejsca, by powoli wejść w nowe życie.

E w a g e l i z c j a

Jako Wspólnota doświadczamy Bożego działania na co dzień - życiu własnym, ale również w codziennej służbie. Widzimy jak Bóg walczy o ludzi, z którymi się spotykamy, dlatego też, gdy tylko mamy możliwość, jesteśmy gotowi świadczyć o tym, czego doświadczamy. Staramy się być świadectwem dla ludzi którym służymy, jak i dla siebie nawzajem. Staramy się pielęgnować osobiste życie duchowe, jak i wspólnotowe przez spotkania formacyjne i rekolekcje wspólnotowe. Jako publiczne stowarzyszenie wiernych odwiedzamy parafie, wspólnoty, i inne miejsca, gdzie opowiadamy o naszym doświadczeniu. Prowadzimy również rekolekcje szkolne i parafialne. W miarę naszych możliwości, organizujemy różnego rodzaju akcje ewangelizacyjne – koncerty, spotkania itp. oraz wyjazdy dla naszych podopiecznych.